 Για πέντε χρόνια, μια αρχαία σφραγίδα από πηλό παρέμενε σε ένα ντουλάπι στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ιερουσαλήμ. Η αρχική εξέταση της σφραγίδας, μετά την εύρεσή της κατά την ανασκαφή περιοχής στο Νότιο τμήμα του Παλαιού Τείχους, απέτυχε να αποδείξει τη σημασία ενός αντικειμένου 3,000 ετών. Αλλά τότε ένας ερευνητής εξέτασε προσεκτικά τα γράμματα της σφραγίδας, με αποτέλεσμα μια σημαντική ανακάλυψη. Η επιγραφή, γραμμένη στην αρχαία εβραϊκή, αναφέρει: «Ανήκει στον Εζεκία του γιου του Άχαζ, βασιλιά του Ιούδα».
Στο κέντρο της σφραγίδας υπάρχει ένας δίπτερος ήλιος που περιβάλλεται από δύο εικόνες που συμβολίζουν τη ζωή. Οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν τη σφραγίδα πιστεύουν ότι ο βασιλιάς Εζεκίας άρχισε να χρησιμοποιεί αυτή τη σφραγίδα ως σύμβολο της προστασίας του Θεού, αφού ο Θεός τον θεράπευσε, από μια απειλητική για τη ζωή του, ασθένεια (Ησαΐας 38: 1-8). Ο Εζεκίας είχε παρακαλέσει τον Κύριο να τον θεραπεύσει. Και ο Θεός άκουσε την προσευχή του. Έδωσε επίσης στον Εζεκία ένα σημάδι ότι θα έκανε πράγματι αυτό που είχε υποσχεθεί, λέγοντας: "θα στρέψω δέκα βαθμούς προς τα πίσω τη σκιά των βαθμών, που κατέβηκε στο ηλιακό ημερολόγιο του Άχαζ" (Ησαΐας 38-8) Τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτό το αρχαιολογικό εύρημα μας δίνουν μια ενθαρρυντική υπενθύμιση να καλέσουμε τον Κύριο που μας ακούει όταν Του φωνάζουμε για βοήθεια. Και ακόμη και όταν οι απαντήσεις Του δεν είναι αυτό που θέλουμε ή περιμένουμε, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι είναι συμπονετικός και ότι είναι ισχυρός. Αυτός που διατάζει την κίνηση του ήλιου μπορεί ασφαλώς να κινηθεί στις καρδιές μας. Πηγή: https://odb.org/2017/10/11/two-winged-sun/
0 Comments
 Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΞΑ (Ησ.40:6)
Αν ποτέ γινόταν μια έκθεση των πιο εύθραυστων ανθρώπινων αξιών, μπροστά στην προθήκη θα 'πρεπε να τοποθετηθεί η ανθρώπινη δόξα. Για την οποία εν τούτοις, ο άνθρωπος είναι έτοιμος να καταβάλει το όποιο τίμημα και να δεχθεί την όποια - την όσο χονδροειδή κολακεία. Από ποια φωτεινή αφετηρία θα πρέπει να' χει πέσει ο άνθρωπος, για να νιώθει τόσο ασίγαστη και αξεδίψαστη λαχτάρα για τη δόξα! Ένας απ' αυτούς ήταν ο τελευταίος της τραγικότερης από όλη τη δυναστεία των Αργειάδων, βασιλιάς Περσέας. Ποιος ξέρει σε ποια του επίσκεψη στο Δελφικό Ιερό, είδε και αποθαύμασε θησαυρούς, μνημεία ένδοξων μαχών, ανδριάντες και σκέφτηκε «γιατί όχι κι ο δικός μου!...» Παραγγέλθηκε λοιπόν η στήλη, πανύψηλη, μεγαλοπρεπής, διακοσμημένη αντάξια του βασιλιά που θα βαστούσε στην κορυφή της. Παραγγέλθηκε βέβαια και το άγαλμα. Όμως, μεσολάβησε στο 169 και 168 π.Χ. η Πύδνα. Η τραγική αυλαία στη Μακεδονική δυναστεία. Η ντροπή της φυγής στη Σαμοθράκη. Το εξουθενωτικό γονάτισμα στην Αμφίπολη, στα πόδια του Αιμίλιου Παύλου. Για να μη πούμε τίποτα για το θρίαμβο της Ρώμης, που τόσο ανάγλυφα μας τον περιγράφει ο Πλούταρχος στους «Παράλληλους Βίους» του. Κι η στήλη, στο Δελφικό Ιερό - διαβάστε τον Πλούταρχο (Αιμ. Παύλος 28): «Εν δε Δελφοίς ιδών κίονα μέγαν τετράγωνον εκ λίθων λευκών συνηρμοσμένων, εφ' ου Περσέως έμελλε χρυσού, ανδριάς τίθεσθαι, ττροσέταξε τον αυτού τεθήναι· τους γαρ ηττημένους τοις νικώσιν εξίστασθαι χώρας προσήκειν». Τι απατηλό πράμα ζητάς, όταν ζητάς ανθρώπινη δόξα! «Δόξα ανθρώπινη &εν ζητήσαμε, ούτε από σας ούτε από άλλους», βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος στην Α' θεσσαλονικείς 2:6. Είναι τόσο εφήμερη! Έξι αιώνες πριν από τον Περσέα, ο Ησαΐας είχε γράψει: «Με το χορτάρι μοιάζει ο άνθρωπος και η δόξα του σαν το λουλουδάκι, που μόλις το χόρτο ξεραίνεται αυτό πέφτει κάτω και χάνεται» (40:6), «Ιδών κίονα»... Στην επόμενη επίσκεψη σου στο Δελφικό Ιερό και ενώ στέκεσαι μπροστά στο δωρικό ναό του Λυκείου θεού με τις πλάτες γυρισμένες στο Βωμό των Χίων, ρίξε μια ματιά αριστερά σου. Θα δεις ό,τι απόμεινε από την ανθρώπινη δόξα. Ούτε Περσέας, ούτε Αιμίλιος Παύλος, ούτε καν η στήλη. Δυο - τρεις τετράγωνες πέτρες μόνο της βάσης για να δείχνουν τη θέση. Τέτοια είναι η ανθρώπινη δόξα!... «Την πρώτη φορά που τον είδα, καθόταν σε ένα τραπέζι απέναντί μου, ένα από τα πόδια του κινούταν συνεχώς, σχεδόν υποσυνείδητα, σαν να προθερμαίνεται για να τρέξει. Αυτός ήταν ο Nabeel Qureshi. Μισούσε να κάθεται ακόμα. Ήταν ένας άνθρωπος με αποστολή, έτοιμος να τρέξει. Δυστυχώς, για μας, πέθανε το Σάββατο σε νεαρή ηλικία 34 ετών μετά από ένα χρόνο μάχης καρκίνου του στομάχου. Ο Nabeel, που μεγάλωσε σε μουσουλμανική-αμερικανική οικογένεια και μεταστράφηκε στον χριστιανισμό καθώς ένας συμφοιτητής του τού προκάλεσε το ενδιαφέρον του για τον Χριστιανισμό, και εν συνεχεία εργάστηκε μαζί μου στη χριστιανική απολογία.
Το πεδίο της απολογητικής ασχολείται με τα σκληρά ερωτήματα που τίθενται στη χριστιανική πίστη. Ο καθένας μας έχει μια κοσμοθεωρία, είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι. Η κοσμοθεωρία προσφέρει, βασικά, απαντήσεις σε τέσσερα απαραίτητα ερωτήματα: την προέλευση, το νόημα, την ηθική και το πεπρωμένο. Η χριστιανική απολογία είναι η διαδικασία δομημένων απαντήσεων στις συγκεκριμένες ερωτήσεις των ανθρώπων και η σαφή διεκδίκηση της αλήθειας. Στόχος μας είναι να εμπλέξουμε τους ανθρώπους σε ουσιαστικές αλληλεπιδράσεις με ευγένεια και σεβασμό, έχοντας κατά νου ότι πίσω από κάθε ερώτηση είναι ένας ερωτών. Επειδή το Ισλάμ είναι τόσο πολύ στο προσκήνιο του κόσμου αυτή τη στιγμή, μια εύγλωττη και ελκυστική προσωπικότητα, όπως ο Nabeel, έβρισκε ευήκοα ώτα. Ήταν επίσης ιατρός με σπουδές θεολογία και τη φιλοσοφία, ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια που του χάρισαν τον σεβασμό. Επίσης, είχε μεγάλη εμπειρία στα δόγματα της πίστης στην οποία ανατράφηκε. Ο Nabeel κράτησε στα χέρια του το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού όπως αυτό αποκαλύπτεται στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη και έφερε το μήνυμα της σωτηρίας. Η ομολογία του ήταν ότι για χρόνια, ως νεαρός εργάστηκε και αγωνίστηκε να αποκτήσει "δικαιοσύνη ενώπιον του Θεού" μόνο για να διαπιστώσει ότι η δικαιοσύνη είχε ήδη βρεθεί στο σταυρό μέσω του Ιησού. Αυτό ήταν το μήνυμά του στο βιβλίο του με τις καλύτερες πωλήσεις, "Αναζητώντας τον Αλλάχ, Βρίσκοντας τον Ιησού". Οι παππούδες του ήταν Μουσουλμάνοι ιεραπόστολοι στην Ινδονησία. Η μεταστροφή του στον Χριστιανισμό πραγματοποιήθηκε αφού εξέτασε σοβαρά την ιστορικότητα των ευαγγελίων και τις μοναδικές αξιώσεις του Ιησού για το πρόσωπό Του. Η μεταστροφή του ήταν πολύ δύσκολη για την οικογένειά του και ίσως το μεγαλύτερο φορτίο που έφερε λόγω της αγάπης του γι’ αυτήν. Ναι, η μετατροπή του προκάλεσε πολλά ερωτήματα, αλλά οι ευγενικές και σαφείς απαντήσεις του άγγιξαν πολλούς στον ισλαμικό κόσμο. Συναντήθηκε με πολλούς ανθρώπους που είχαν διαβάσει το βιβλίο του οι οποίοι ξεκίνησαν το ταξίδι τους στην πίστη του Ιησού. Τον ενοχλούσε η εικόνα των Μουσουλμάνων ως βίαιοι που ο ίδιος πίστευε ότι δεν ήταν αληθινή. Δεν ήταν ένας απλός πιστός, ήταν παθιασμένος ευαγγελιστής. Ήθελε να καλύψει την υδρόγειο με τα καλά νέα: ότι η συγχώρεση του Θεού ήταν διαθέσιμη σε όλους. Όταν μιλούσε, κρατούσε το ακροατήριο αιχμάλωτο. Διευθύνω μια διακονία που ονομάζεται RZIM, η οποία ξεκίνησε το 1984 και στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε τις απαντήσεις του Ιησού με έντονους και διανοητικά πειστικούς τρόπους ώστε να γεφυρώσουμε την απόσταση από το μυαλό μέχρι την καρδιά. Κάλεσα τον Qureshi να συμμετάσχει στην ομάδα μας πριν από τέσσερα και μισό χρόνια. Δεκάδες χιλιάδες σε ζωντανά ακροατήρια τον άκουσαν, αλλά τα βιβλία του έφτασαν ακόμα περισσότερους ανθρώπους. Ήταν ένας ισχυρός ομιλητής και συζητητής. Μέσα μου συνταράσσομαι καθώς σκέφτομαι το γεύμα που είχαμε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν. Το υπόλοιπο είναι ιστορία. Ένας γιατρός διάγνωσε καρκίνο του στομάχου - πιθανώς το στάδιο 4. Μείναμε άφωνοι όλοι. Τον Μάιο, μου ζήτησε να κάνω ένα ακόμη ταξίδι. Πήγαμε στη Μαλαισία. Παρόλο που το σώμα του ήταν αδύναμο, το πάθος του ήταν αμείωτο. Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις των ανθρώπων για τον Θεό και τον Ιησού ήταν βαθιά πειστικές. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο Nabeel Qureshi μας άφησε πολύ νωρίς. «…αλλά, καθώς είναι γραμμένο: «Εκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι' αυτούς που τον αγαπούν», είπε ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. 2:9) . Πιστεύουμε ότι ο Nabeel είναι τώρα στον ουρανό. Μου είπε επώδυνο ήταν γι’ αυτό ο αποχωρισμός του από τη σύζυγό του, τη Michelle, και τη μικρή κόρη του, Ayah. Αλλά ο πόνος του έχει τελειώσει. Δεν το λυπάμαι γι 'αυτόν. Λυπούμαι για τον διαλυμένο μας κόσμο, που το μίσος και η καταστροφή είναι σε αφθονία. Έχουμε όλοι έναν καρκίνο που λέγεται αμαρτία. Η ασθένεια που σκοτώνει το σώμα είναι μικρή, αλλά η ασθένεια που σκοτώνει την ψυχή είναι αιώνια. Ο Nabeel θα ήθελε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να μεταφέρουμε το μήνυμα του Ιησού για να βοηθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μόνο τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι η θλιβερή είδηση του θανάτου του Nabeel είναι προσωρινή». Ο Ravi Zacharias είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος της διακονίας «Ravi Zacharias International Ministries (rzim.org)» Πηγές: https://www.washingtonpost.com/news/acts-of-faith/wp/2017/09/17/why-this-muslim-turned-christian-speaker-resonated-with-so-many-before-his-death-at-34/ https://en.wikipedia.org/wiki/Nabeel_Qureshi_(author) https://blogs.thegospelcoalition.org/justintaylor/2017/09/16/nabeel-qureshi-1983-2017/
Α) Ισλάμ
Ένα εκκωφαντικό «Μπουμ», μία έκρηξη, μία λάμψη, ένα φορτηγό με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα έχουν αλλάξει… τίποτα πια δεν είναι όπως πριν! Μια νέα τάξη πραγμάτων μια νέα, «πρωτόγνωρη» μορφή εξουσίας, να επιβάλει τον τρόμο και το θάνατο.
Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούριο. Ανέκαθεν η ιστορία του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από βία, θάνατο, και άσβεστη δίψα για επικράτηση. Τα γεγονότα όμως που ζούμε τα τελευταία χρόνια με το λεγόμενο ισλαμικό κράτος, ξεπερνούν κάθε νοσηρή φαντασία και προκαλούν την αμηχανία κάθε βαθυστόχαστου αναλυτή, στην σωστή θεώρηση όλου αυτού του θρησκευτικού συστήματος που λέγεται «Ισλάμ». Τα ερωτήματα, λοιπόν, που γεννώνται πολλά και το όλο θέμα είναι αδύνατο να αναλυθεί εις βάθος στα πλαίσια ενός απλού άρθρου. Θα προσπαθήσουμε, ωστόσο, με σαφήνεια να απαντήσουμε σε ερωτηματικά και στρεβλώσεις που έχουν παγιωθεί διαχρονικά στη συνείδηση του απλού αναγνώστη.
Είναι το Ισλάμ μια θρησκεία όπως όλες οι άλλες;
Το Ισλάμ είναι θρησκεία αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και πολιτικό σύστημα. Το Κοράνι, ο νόμος του Προφήτη αποτελούν την ύψιστη εξουσία για τον πραγματικό μουσουλμάνο. Σε δημοκρατικά κράτη η θρησκεία είναι θρησκεία και η πολιτική είναι πολιτική. Δημοκρατία σημαίνει λαϊκή κυριαρχία που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Στο Ισλάμ όμως η κυρίαρχη βούληση του λαού δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται πάνω από (ή και να μπορεί να τροποποιεί) τις διδασκαλίες του Προφήτη και των Σοφών του Ισλάμ. Ισλάμ σημαίνει «υποταγή» σε όλα, σε θρησκεία αλλά και σε πολιτική. Σε πολλά κράτη η διάδοση του Ισλάμ καθορίζεται από την κυβέρνηση ενώ η «Σαρία» ο ισλαμικός νόμος, (όπως περιγράφεται στο Κοράνι και στις «Χαντίντ-παραδόσεις»), επηρεάζει τη σύγχρονη νομοθεσία. Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, υιοθετούν ποινές όπως: 80 βουρδουλιές για την κατανάλωση αλκοόλ, τον ακρωτηριασμό χεριού στην περίπτωση κλοπής, μέχρι τη θανατική ποινή για βλασφημία και εκτροφή περιστεριών.
Η επιθετικότητα και η βίαια αποτελούν μέσα εξάπλωσης του Ισλάμ;
Διαχρονικά, η ιστορία των Μουσουλμανικών κατακτήσεων στο όνομα του Αλλάχ, οι σκοτωμοί, η αρπαγή σκλάβων, η επιβολή φόρων στους κατακτηθέντες λαούς, κ.τ.λ στηρίζονται γραφικά από το Κοράνι. Το «φατέχ» (κατάκτηση) είναι μια εντολή δοθείσα από τον Αλλάχ: «Να πολεμάτε εναντίον όποιου δε πιστεύει στον Θεό και στην έσχατη ημέρα…να πολεμάτε επίσης εναντίον των Εβραίων και των χριστιανών οι οποίοι δεν πρεσβεύουν την πίστη της αλήθειας. Να πολεμάτε εναντίον τους, έως ότου να πληρώσουν τον φόρο υποτέλειας και ταπεινωθούν» (Σούρα 9,29). Επίσης: «Όταν συναντάτε τους άπιστους να τους σκοτώνετε και να τους σφάζετε και να κρατάτε γερά τα δεσμά της αιχμαλωσίας τους…» (Σούρα 47,4). Για το Ισλάμ οι χώρες που το ασπάζονται βρίσκονται στο κράτος (Νταρ αλ Ισλάμ), ενώ οι υπόλοιπες που ανθίστανται στον κόσμο του πολέμου (Ντάρα αλ Χάρμπ).
Δύο είναι ιστορικά, τα επεκτατικά κύματα του «Τζιχάντ» (Ιερός πόλεμος):
Α) Το Αραβικό που ξεκίνησε τον 7ο αιώνα και επέβαλε την κυριαρχία του από Πορτογαλία έως Αρμενία. Εκείνη την ιστορική περίοδο η κατάκτηση της Ευρώπης απετράπη με τη νίκη στην Tours της Γαλλίας το 732 υπό την ηγεσία του Charles Martel.
Β) Το Οθωμανικό Τουρκικό 11ο έως 17ο αιώνα, που προσάρτησε όλη την ανατολική Ευρώπη και έφτασε μέχρι τις πύλες της Βιέννης, για να ηττηθεί από τα στρατεύματα του Πολωνού Βασιλιά Sabieski το 1683.
Η Ευρώπη δεν φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής της κατάστασης, εξαιτίας της αποικιοκρατικής πολιτικής της;
Η Γερμανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισπανία, χώρες που έχουν πληγεί από την Ισλαμική τρομοκρατία δεν είχαν ποτέ αποικίες σε θύλακες του Ισλάμ. Τι σχέση έχει η Μπόκο Χαράμ που δραστηριοποιείται στη Νιγηρία με τον πόλεμο στο Ιράκ η το Αφγανιστάν; Tο ίδιο ισχύει για την Αλ Σαχάμπ στην Σομαλία και τις φονικές της δραστηριότητες κυρίως στην Κένυα. Οι σφαγές αλλόπιστων στο Νταρφούρ του νότιου Σουδάν τι σχέση είχαν με όλα αυτά; Το να εφευρίσκεις εχθρούς ανατρέχοντας συνεχώς στην ιστορία είναι επιχείρημα περισσότερο συγκεκριμένων δυτικών ιδεολογιών παρά του Ισλάμ.
Τα ίδια και χειρότερα δεν κάνανε και οι Χριστιανοί με τις Σταυροφορίες;
Όσο για τις σταυροφορίες, φυσικά κανένας λογικός χριστιανός εξοικειωμένος με τις αρχές του Κυρίου Ιησού Χριστού δε μπορεί να μη καταδικάσει μια τέτοια μεγάλη πλάνη. Ιστορικά όμως πρέπει ο καθένας να είναι πληροφορημένος ότι όλα αυτά τα εδάφη ήταν χριστιανικά, και το ερώτημα που γεννάται είναι τι δουλειά είχαν οι μουσουλμάνοι στους λεγόμενους «Αγίους Τόπους;». Η απάντηση είναι ότι ο Μωάμεθ και οι διάδοχοι του έκαναν επί σειρά ετών κατακτητικούς αγώνες και τελικά κατάφεραν την 4η δεκαετία του 7ο αιώνα να προσαρτήσουν το Ισραήλ, την Ιερουσαλήμ, δηλαδή τους Αγίους Τόπους. Έτσι, όταν οι Σελτζούκοι Τούρκοι άρχιζαν να εμποδίζουν στους προσκυνητές την επίσκεψη τους στους χριστιανικούς θύλακες της ιστορίας τους, οι Χριστιανοί της Δύσης αντέδρασαν και ανακατέλαβαν μ’ αυτό τον βίαιο τρόπο, εδάφη που ιστορικά ανήκαν στο χριστιανικό κόσμο! Επίσης, κανείς δε μπορεί να παραβλέπει τις κατακτητικές στρατιές του Ισλάμ στα δύο μεγάλα κύματα του 7ο και 11ου αιώνα στην Ανδαλουσία, στο Πουατιέ της Γαλλίας, στον Τάρανδα, στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη.
Υπάρχει το ειρηνικό Ισλάμ που αποσιωπάται εσκεμμένα από τους μελετητές, παραβλέποντας τις ειρηνικές και γεμάτο έλεος αναφορές του Κορανίου;
Το Κοράνι δεν είναι χρονολογικά δομημένο όπως τα άλλα βιβλία. Αρχίζει από το μεγαλύτερο κεφάλαιο και καταλήγει στο μικρότερο. Χωρίζεται σε δύο μεγάλα μέρη: α) Οι αποκαλύψεις του Προφήτη στη Μέκκα «Μεκία» και β) Η μετά Μεδίνα εποχή του Προφήτη «Μεντανία». Όλα τα ειρηνικά χωρία που αναφέρονται και μιλάνε ευνοϊκά για Εβραίους και χριστιανούς ανήκουν στη προ Μεδίνα εποχή, στη περίοδο δηλαδή που ο Μωάμεθ ξεκινά τη προφητική του δράση και νιώθει αδύναμος και ασήμαντος αφού οι μόνοι του υποστηρικτές είναι συγγενείς και φίλοι. Έτσι διαβάζουμε: 614μ.χ «Στη θρησκεία δεν υπάρχει καταναγκασμός» (Σούρα 2:256) αλλά «Κι αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το, ώστε να μπορεί ν’ ακούει τα Λόγια του ΑΛΛΑΧ κι έπειτα συνόδεψε τον (σε μέρος) όπου μπορεί να έχει ασφάλεια. Κι αυτό, γιατί είναι ένας λαός που αγνοεί» (Σούρα 9:6). Στη μετά «Μεδίνα» εποχή 627μ.Χ. η επιθετικότητα στις άλλες μεγάλες θρησκείες είναι προφανής: «Να πολεμάτε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ και στην έσχατη ημέρα, που δεν απαγορεύουν εκείνα που έχουν απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο προφήτης του και που δεν κηρύττουν την αληθινή θρησκεία των Ιουδαίων και των Χριστιανών (δηλ. το Ισλάμ). Να τους χτυπάτε ώσπου να πληρώσουν το φόρο με τα ίδια τους τα χέρια και να υποταχτούν» (Σούρα 9:29) «Και βέβαια θα ριχτούν οι Χριστιανοί, οι άπιστοι Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες στις πυρές της κόλασης. Εκεί θα μείνουν αιώνια. Είναι οι πιο διεστραμμένοι άνθρωποι» (Σούρα 98,5).
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν 2 χωρία αλληλοσυγκρούονται; Εκεί επικρατεί η «Νασίχ» η κατάργηση του προγενέστερου χωρίου από το μεταγενέστερο. Το ίδιο το Κοράνι νομοθετεί την παρακάτω αρχή: «Δεν θα καταργήσουμε κανένα εδάφιο χωρίς να το αντικαταστήσουμε με κάποιο καλύτερο η ισάξιο» (Σούρα 2,106).
Τόσους αιώνες συνυπάρχουν ειρηνικά, μουσουλμάνοι και δυτικοί. Πως είναι δυνατόν να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι με τους λίγους φανατικούς και να στοχοποιούμε τη 2η αριθμητικά θρησκεία στο κόσμο;
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν μετριοπαθείς μουσουλμάνοι που ζουν ειρηνικά με τους αλλόθρησκούς τους γείτονες και δε σκοπεύουν να πολεμήσουν με αυτούς, αλλά αλήθεια είναι ότι πολύ λίγο μπορούν να αποδείξουν την ειρηνικότητα τους, μέσα από τα ιερά κείμενα του Ισλάμ! Έτσι, ή αγνοούν τι διδάσκει το Ισλάμ για τη συμπεριφορά τους προς τους απίστους, ή έχουν απορρίψει συνειδητά αυτά τα στοιχεία της πίστης τους. Αυτό βέβαια τούς καθιστά σε δυσκολότερη, ίσως, θέση και από τους απίστους και οι εκτελέσεις τυπικών μουσουλμάνων που δεν γνώριζαν π.χ. χωρία του Κορανίου η υιοθέτησαν ιδέες των δυτικών είναι γνωστές. Υπάρχει βέβαια και μια 3η ομάδα που συνειδητά η ασυνείδητα αποκρύπτει τις προθέσεις της «έως καιρού». Η αρχή της «μετακίνησης» (χαϊζίρια). Σύμφωνα με το Κοράνι και πολλά «χαντίντ» (πράξεις και ερμηνείες της εφαρμογής των κανόνων) αποτελεί ιερή υποχρέωση για κάθε πιστό, η μετεγκατάσταση σε κομμάτια γης, που δεν είναι, καθ’ όλον η εν μέρει, ελεγχόμενα από το Ισλάμ. Με βάση τις εντολές της «ντα’ουα», που αποτελούν ένα είδος ισλαμικής επιταγής, όλοι αυτοί οφείλουν να εργασθούν για την διάδοση του μηνύματος του Ισλάμ και την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους. Στην αρχή όταν πληθυσμιακά υπάρχει αδυναμία, οφείλουν να δείχνουν υποταγμένοι και υπάκουοι. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα μπορούν ν΄ αλλάξουν όπως συμβαίνει ήδη σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Παράδειγμα, στο Μόναχο, ζήτησαν τον Οκτώβριο κατάργηση του Octoberfest διότι άντρες και γυναίκες πίνουν δημόσια μπύρα, στο Montgomery County των ΗΠΑ απαίτησαν – και πέτυχαν – από τριετίας την κατάργηση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου ενώ σε περιοχές της Γαλλίας απαιτούν να εξαιρούνται μουσουλμάνοι στα σουπερμάρκετ από τον χειρισμό ποτών και χοιρινού για εξυπηρέτηση πελατών.
Εν κατακλείδι, υπάρχουν μετριοπαθείς και ειρηνικοί μουσουλμάνοι, αλλά δεν υπάρχει μετριοπαθές και ειρηνικό Ισλάμ!
Β) Ο αποχριστιανισμός της Ευρώπης
Αίτια γένεσης και αύξησης του Ισλάμ, σε σχέση με τη χριστιανική θρησκεία
Διερευνώντας τα ΑΙΤΙΑ που οδήγησαν στη γέννηση, άνδρωση και επικράτηση του Μωαμεθανισμού, ιδίως σε βάρος του Χριστιανισμού, επί αυτοκρατορίας του Ηράκλειου (611-641 μ.Χ.), ο Ιστορικός του Ελληνικού Έθνους Κων/νος Παπαρηγόπουλος θεωρεί την κατάπτωση της επίσημης Εκκλησίας ως το σημαντικότερο από τα αίτια αυτά. Η κατάπτωση αυτή είχε φθοροποιό επίδραση όχι μόνο στο σύνολο της κοινωνίας, του κράτους και του έθνους, αλλά και στην προσωπική ζωή των πολιτών. Οφειλόταν δε στην απομάκρυνσή της από το ζωντανό Ευαγγέλιο.
Γράφει λοιπόν ο μεγάλος ιστορικός: «Πράγματι, ποτέ κάποιο έθνος δεν ευτύχησε και δεν μεγαλούργησε σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς ισχυρά ηθικά ελατήρια. Ένα δε από αυτά τα ελατήρια, και μάλιστα το πιο ισχυρό, είναι η λατρεία και πίστη στο θείο (θρησκεία). Αλλά, όπως κι άλλη φορά έχουμε πει, η θρησκεία, για να τονώσει την κοινωνία των πολιτών, πρέπει να μην εκτραπεί σε υπερβολική ανάπτυξη του μοναχικού βίου, σε παράδοξο πολλαπλασιασμό των εκκλησιαστικών τύπων, σε μερικές ολέθριες παρερμηνείες των κανόνων της πίστης. Αυτά τα σφάλματα προσπάθησαν πολλοί βασιλείς να διορθώσουν με ποικίλους τρόπους. Δυστυχώς όμως αυτές οι προσπάθειες της βασιλείας δεν επιτύγχαναν πάντοτε και πολλές φορές υποχωρούσαν μπροστά στην ισχυρή αντιπολίτευση μεγάλης μερίδας του κλήρου, η οποία για μεγάλα χρονικά διαστήματα είχε την άποψη ότι η θρησκεία δεν έχει σκοπό την ηθική διαμόρφωση των πολιτών και της κυβέρνησής τους, αλλά ότι έχει σκοπό τη συγκρότηση ξεχωριστού κυβερνητικού μηχανισμού, που δεν θα έχει σχέση με τα συμφέροντα των πολιτών, της κοινωνίας και του έθνους. Και όσες φορές η αντιπολίτευση αυτή του κλήρου υπερίσχυε, το κράτος μαραινόταν».
Εικονολατρεία, Αγιολατρεία και μοναχισμός στο Βυζάντιο
 Το δογματικό μέρος της πίστης των ισλαμιστών, σε αντίθεση με τις βυζαντινές πολυσυνοδικές δογματοποιήσεις, είναι απλούστατο και έντονα μονοθεϊστικό, αντιτάσσεται όχι μόνο κατά των πολυθεϊστών, αλλά στη συνέχεια και κατά των εικονολατρών χριστιανών που θεωρούνται ειδωλολάτρες. Μαζί με την απλότητα του δογματικού μέρους της πίστης, το Ισλάμ διακρίνεται και για την απλότητα της εξωτερικής λατρείας του. Το σύνθημα πίστης «Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνον ο Αλλάχ και ο προφήτης Του ο Μωάμεθ», επιτυγχάνει τη θρησκευτική και πολιτική ενότητα των Αράβων, σε αντίθεση με το βυζαντινό κόσμο που σπαράσσεται από θεολογικές έριδες και θρησκευτικές διαμάχες! Το σύνθημα πίστης χαρακτηριστικά αντιφέρεται προς την αγιολατρεία και εικονολατρία και το ιδανικό του Μωάμεθ του πιστού στρατιώτη του Ισλάμ, αντιπαρατίθεται στο βυζαντινό μοναχισμό που χαρακτηριστικά αποφεύγει την στρατιωτική υπηρεσία. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες είχαν πολλαπλασιαστεί, έχοντας μεγάλες περιουσίες και εκτάσεις καλλιεργήσιμων εδαφών που επέτειναν τις κοινωνικές ανισότητες και τον κοινωνικό αναβρασμό. Οι ιερωμένοι και οι μοναχοί στο Βυζάντιο αποτελούσαν μια ξεχωριστή πολυπληθή κοινωνική τάξη και ήταν πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα και απολάμβαναν μια σειρά από κοινωνικά και οικονομικά προνόμια. Συγκεκριμένα, οι μοναχοί και οι ιερωμένοι δεν φορολογούνταν και ήταν απαλλαγμένοι από στρατιωτικές υποχρεώσεις. Αυτά τα προνόμια προέτρεπαν πολλούς να ασπαστούν τον μοναχικό βίο, όχι ως στάση ζωής και ασκητικού βίου, αλλά ως τον ευκολότερο τρόπο να αποφύγουν τα κοινωνικά βάρη που εξαθλίωναν τους υπόλοιπους. Έτσι, οι περισσότεροι όχι μόνο δεν παρήγαγαν πνευματικό και ποιμαντορικό έργο, αλλά αντιθέτως προκαλούσαν με τον ακόλαστο και πολυτελή βίο τους. Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια των Ισαύρων τον 8ο αιώνα μ.Χ. με έντονο το θρησκευτικό ζήτημα της εικονομαχίας, της απαγόρευσης δηλ. λατρείας των εικόνων, απέτυχε, καθώς κλήρος και μεγάλη μερίδα του λαού υπερίσχυσε.
Μεταναστευτικό και Πολυπολιτισμικότητα
«Θα έρθει μια μέρα που εκατομμύρια άνδρες θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να πάνε στο βόρειο ημισφαίριο. Δεν θα πάνε εκεί με φιλικές προθέσεις, θα πάνε για να κατακτήσουν. Θα κατακτήσουν στέλνοντας τους υιούς τους. Η κοιλιά των γυναικών θα μας δώσει τη νίκη»! (Χουαρί Μπουμεντιέν Πρόεδρος της Αλγερινής δημοκρατίας-ΟΗΕ 1974).
«Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδα μας, οι μιναρέδες τα πολυβόλα μας, οι θόλοι οι περικεφαλαίες μας και οι πιστοί, οι στρατιώτες μας. Η έκφρασή μετριοπαθές Ισλάμ είναι προσβλητική διότι δεν υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ! Το Ισλάμ είναι ένα και μοναδικό». (Ταγίπ Ερντογάν, Πρωθυπουργός της Τουρκίας).
Τι έχει να αντιπαρατάξει η δύση του ανθρωπισμού και της οικονομικής ευμάρειας έναντι του Ισλάμ;
Μπροστά στην αφοβία του θανάτου των πιστών του Ισλάμ (αφού όπως πιστεύουν, ο υπέρ πίστεως θάνατος υπόσχεται γι’ αυτούς καλύτερες αμοιβές στη μέλλουσα ζωή), ποιες είναι οι ιδέες και ποια τα αντίστοιχα ιδανικά που μπορούν να συγκινήσουν ένα μέσο Ευρωπαίο;
Η ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη μέσα στον ίδιο χώρο ανθρώπων διαφορετικών προελεύσεων, δεν είναι δυνατή χωρίς το σεβασμό ορισμένων θεμελιωδών αξιών που τυγχάνουν γενικής αναγνώρισης και αποδοχής. Ενσωμάτωση, πολιτισμικότητα και Ισλάμ, είναι ασύμβατες έννοιες!
Πέρα από τον επεκτατισμό που εκφράζει το Ισλάμ, υπάρχουν βαθύτερα αίτια της αριθμητικής του αύξησης στον 21ο αιώνα που ζούμε;
Όπως προ είπαμε, ο Μωάμεθ και το θρησκευτικό σύστημα του εμφανίσθηκε και έγινε αποδεκτό από τους λαούς με ειρηνικά ή βίαια μέσα, λόγω της θρησκευτικής ανυποληψίας, στην οποία είχε περιέλθει ο Βυζαντινός χριστιανισμός. Η εκτροπή της κρατούσας εκκλησίας από την αρχική διδασκαλία του Ιησού Χριστού, έτσι όπως αυτή καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη είχε σαν αποτέλεσμα την ανάγκη κάλυψης αυτού του κενού, που επιτεύχθηκε με στρεβλό τρόπο από τη νέα θρησκεία.
Στην εποχή μας για τους ίδιους ακριβώς λόγους οφείλεται η εξάπλωση του Ισλαμισμού. Η γενική εικόνα των χριστιανικών ομολογιών στην Ευρώπη έχει ως κοινό παρονομαστή την αδιαφορία και την ηθική εκτροπή! Σύμφωνα συμβιώσεις, γάμοι κάθε είδους, ανοχή σε κάθε είδους αμαρτία, συνθέτουν το σκηνικό, με τις ευλογίες πολλές φορές τοπικών Εκκλησιών. Το 2009 κυκλοφόρησαν στο Λονδίνο αλλά και σε Ισπανία και Ιταλία λεωφορεία με την επιγραφή: «Μάλλον δεν υπάρχει Θεός. Λοιπόν πάψε ν' ανησυχείς και απόλαυσε τη ζωή σου». Στον αντίποδα σε αντίστοιχα λεωφορεία του Λονδίνου αναρτήθηκε μια διαφορετική προτροπή από τους οπαδούς του Ισλάμ: «Δώστε τη δόξα στον Αλλάχ των Μουσουλμάνων!». Στην ανθρώπινη συνείδηση δεν υπάρχουν κενά. Αν διαγραφεί μία πίστη, αυτή θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη. Το Ισλάμ υποστηρίζει ότι θα επαναφέρει με κάθε μέσο τη θρησκευτική καθαρότητα και την αληθινή λατρεία του Θεού! Το κενό λοιπόν που αφήνει ο συστηματικός αποχριστιανισμός της Ευρώπης (υλισμός, αθεϊσμός, ηθική σήψη), έρχεται να καλύψει το Ισλάμ.
Η φυγή από τη χριστιανική βάση της Ευρώπης
Στις 9 Μαΐου του 1950 ο Γάλλος Υπουργός εξωτερικών της 1ης μεταπολεμικής κυβέρνησης Ρομπέρ Σουμάν δημοσίευσε την παγκοσμίως γνωστή διακήρυξη του με την επωνυμία «Σχέδιο Σουμάν» με το οποίο πρότεινε στην Γερμανία και Γαλλία τον κοινό έλεγχο της παραγωγής άνθρακα, χάλυβα, που ήταν τα σημαντικότερα υλικά για την πολεμική βιομηχανία. Η βασική ιδέα ήταν ότι για να εμποδίσει κάποιος τον πόλεμο έπρεπε να ελέγχει αυτά τα δύο υλικά. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η «ΕΚΑΧ», (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα Χάλυβα) πρόδρομος της «ΕΟΚ», που μετονομάσθηκε ως «Ευρωπαϊκή Ένωση» μετά τη σύνοδο του Maastricht, την 1 Νοεμβρίου του 1993. Αυτή είναι εν συντομία η Ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης που ζούμε.
Ποια ήταν όμως η πηγή που ενέπνευσε τον Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών Σουμάν και το Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ να οραματιστούν και να δημιουργήσουν μια τέτοια Ευρώπη; Να τι είχαν γράψει οι ίδιοι: «Η Ευρώπη είναι μια κοινότητα ανθρώπων που είναι βαθιά ριζωμένοι στις βασικές Χριστιανικές αρχές» (Ρομπέρ Σουμάν). «Είμαστε γεμάτοι από την επιθυμία να χτίσουμε ένα Ευρωπαϊκό οικοδόμημα πάνω σε Χριστιανικά θεμέλια» (Καγκελάριος Αντενάουερ). Πηγή έμπνευσης λοιπόν και για τους δύο, ήταν η Αγία Γραφή και η Χριστιανική τους ηθική και παιδεία.
Από τη στιγμή που αυτές οι αξίες εγκαταλείφθηκαν, αντικαταστάθηκαν από το αβυσσαλέο κέρδος, την κατανάλωση, και τον υλισμό. Ως συνέπεια όλων αυτών, ο αθεϊσμός και ο υλισμός επικράτησαν, με αποκορύφωμα την γραπτή απαγόρευση «της προσφοράς της χριστιανικής πίστης» στο προοίμιο του Συντάγματος της Ευρώπης, επί Giscard d΄ Estaing.
ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ ΘΑ ΧΑΘΕΙ!
Η Ευρώπη χωρίς τον χριστιανισμό δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη της ιστορίας, ούτε καν η σημερινή Ευρώπη. Οι αξίες αυτές απορρέουν μόνο από το Ευαγγέλιο και τον Ιησού Χριστό, τον Αρχηγό και τελειωτή της Χριστιανικής πίστης! Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Ως Έθνος, ως Ευρώπη, ως άτομα; Μόνο ένα πράγμα! Μετάνοια και επιστροφή, συναίσθηση και αναγνώριση της ευθύνης μας. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Αδαμάντιου Κοραή: «Το Ευαγγέλιο είναι το μόνο που μπορεί να σώσει την Ελλάδα» και φυσικά …την Ευρώπη.
Λουκάς Ποζιός, Θεολόγος - Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Πηγές:
- «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος
-«Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Παναγιώτης Κ. Κανελλόπουλος, ΜΑΡΤΙΟΣ 1998
-«Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», Α. Α. Vasiliev, Εκδόσεις Μπεργκάδη, 1954
- «Χρονογραφία», Μιχαήλ Ψελλός
- «Χρονικόν της αλώσεως», Αμβρόσιος Φρατζής, Νικολό Μπάρμπαρο
- «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού», Απόστολος Βακαλόπουλος
- «Deeply Rooted», 2010 by Jeff Fountain, Heerde σελ.75
- «Αστήρ της Ανατολής», Μάιος 2012
-«Το Ιερό Κοράνι» Εκδόσεις Κάκτος 2006
-«Η Ζωή του Μωάμεθ»/Σιράτ Ρασούλ Αλά, από τον Μωχάμετ-Μπίν Ισάκ, 773μ.χ. (Μετάφραση Καθ. Αλφρέντ Γκιγιόμ,1955)
 Οι επιστήμονες κατάφεραν να διαβάσουν το παλαιότερο βιβλικό κείμενο που βρέθηκε ποτέ. Ο 2,000 ετών παλαιός κύλινδρος βρισκόταν εδώ και δεκαετίες στα χέρια των αρχαιολόγων αλλά ήταν αδύνατο να διαβαστεί καθώς ήταν πολύ επικίνδυνο να ανοίξει και διαβαστεί λόγω της παλαιότητάς του. Με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα απεικόνισης έγινε τελικά εφικτό να διαβάσουν τα αποσπάσματα, τα οποία προέρχονται από το βιβλίο του Λευιτικού. Οι μελετητές πίστευαν ότι η Βίβλος στην Εβραϊκή γλώσσα, υπάρχει στην τυποποιημένη της μορφή εδώ και περίπου 2000 χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει φυσική απόδειξη, μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τη μελέτη. Προηγουμένως, τα παλαιότερα γνωστά κομμάτια του σύγχρονου βιβλικού κειμένου που χρονολογούνται από τον 8ο αιώνα.
Το κείμενο που ανακαλύφθηκε στον κύλινδρο Ein Gedi είναι "100% πανομοιότυπο" με την έκδοση του βιβλίου του Λευιτικού που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες, δήλωσε ο Εμμανουήλ Τόβ από το εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, που συμμετείχε στη μελέτη. "Αυτό είναι πολύ καταπληκτικό για εμάς" είπε. "Το κείμενο παραμένει το ίδιο εδώ και 2.000 χρόνια." Πηγή "Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού" (Ιωάννης 14:6) Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, στο βιβλίο του Ιερεμία κεφ. 52 και στο βιβλίο Β' Βασιλέων κεφ. 25, περιγράφεται η πολιορκία και εντέλει η κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, την ένατη μέρα του μήνα Aβ, το 587 πΧ. Αυτές τις μέρες, λίγο πριν τον εορτασμό αυτής της ενθύμησης, η Αρχαιολογική Υπηρεσία του Ισραήλ, ανακοίνωσε ότι ανακαλύφθηκαν νέες αρχαιότητες από την εποχή του Ναβουχοδονόσορα του 2ου που οριστικά αποδεικνύουν την ακρίβεια των βιβλικών αναφορών σχετικά με αυτό το συμβάν της ιστορίας του Ισραήλ.
Ήδη από το 1960, όταν ακόμα αυτό το τμήμα της Ιερουσαλήμ ήταν υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας, η Βρετανή αρχαιολόγος Kathleen Kenyon και η ομάδα της, έφεραν στο φως κάποια στοιχεία αλλά δεν ήταν επαρκή. Αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1970, υπήρξε ο ισχυρισμός ότι οι ανασκαφές δεν γίνονταν στο σωστό σημείο. Κατά τους τελευταίους τέσσερις μήνες το Εθνικό Πάρκο της Ιερουσαλήμ διεξήγαγε αρχαιολογικές έρευνες εκτός των ορίων που πιστευόταν ότι ήταν τα όρια της Ιερουσαλήμ. Αυτή η μετατόπιση οδήγησε στην ανακάλυψη σημαντικών ευρημάτων που χρονολογούνται από το 2600 π.Χ. από την Αρχαιολογική Υπηρεσία του Ισραήλ, που επιβεβαίωσαν την αξιοπιστία των Βιβλικών κειμένων και την περιγραφή τους για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Ναβουχοδονόσορας κατάφερε να νικήσει τον βασιλιά της Ιουδαίας, τον Σεδεκία και να καταστρέψει την πρωτεύουσα του, την Ιερουσαλήμ, και "έκαψε τον οίκο του Κυρίου και τον οίκο του βασιλιά. Και όλα τα σπίτια της Ιερουσαλήμ, ακόμα και κάθε σπίτι μεγάλου άνδρα, έκαψε με φωτιά". Στις ανασκαφές, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τοίχους και καταρρέοντα δωμάτια τα οποία καταστράφηκαν και καλύφθηκαν με στρώματα τέφρας. Τα καμένα στρώματα είναι απόδειξη μιας έντονης φωτιάς που ξεκίνησε ξαφνικά και σκόπιμα, όπως καταγράφεται στην Αγία Γραφή . Η Αρχαιολογική Υπηρεσία του Ισραήλ ανέφερε ότι κατά την ανασκαφή των καταστραμένων δωματίων, ανακάλυψαν σπάνια αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων και αγγείων που έφεραν τη βασιλική σφραγίδα και χρονολογούνται μία δεκαετία πριν τον Πρώτο Ναό, ένα σκαλιστό άγαλμα από ελεφαντόδοντο και στοιχεία πολυάριθμων ειδών διατροφής που ανήκαν τυπικά στη διατροφή εκείνης της εποχής. Οι σφραγίδες και οι αυτές με τη μορφή ροζέτας είναι η πιο σημαντική ανακάλυψη, καθώς παρέχουν απόλυτη απόδειξη για το τέλος της διοίκησης της δυναστείας των Ιουδαίων. Οι σφραγίδες χρησιμοποιήθηκαν ως σήμα του βασιλιά για όλα τα αγαθά που είχαν αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και εμπορικής συναλλαγής. Ματθαίος 5:18 Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν. Πηγή "...και οι τρίχες του κεφαλιού σας είναι αριθμημένες" (Ματθαίος 10:30) |
