Η ανθρώπινη δόξα

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΞΑ (Ησ.40:6)
Αν ποτέ γινόταν μια έκθεση των πιο εύθραυστων ανθρώ­πινων αξιών, μπροστά στην προθήκη θα 'πρεπε να τοποθετηθεί η ανθρώπινη δόξα. Για την ο­ποία εν τούτοις, ο άνθρωπος είναι έτοιμος να καταβάλει το όποιο τίμημα και να δεχθεί την όποια - την όσο χονδροειδή κολακεία.
Από ποια φωτεινή αφετη­ρία θα πρέπει να' χει πέσει ο άνθρωπος, για να νιώθει τόσο ασίγαστη και αξεδίψαστη λαχτάρα για τη δόξα!
Ένας απ' αυτούς ήταν ο τελευταίος της τραγικότερης από όλη τη δυναστεία των Αργειάδων, βασιλιάς Περσέας. Ποιος ξέρει σε ποια του επίσκεψη στο Δελφικό Ιερό, είδε και αποθαύμασε θησαυρούς, μνημεία ένδοξων μαχών, ανδριάντες και σκέφτηκε «γιατί όχι κι ο δικός μου!...»
Παραγγέλθηκε λοιπόν η στήλη, πανύψηλη, μεγαλο­πρεπής, διακοσμημένη αντάξια του βασιλιά που θα βα­στούσε στην κορυφή της. Παραγγέλθηκε βέβαια και το άγαλμα. Όμως, μεσολάβησε στο 169 και 168 π.Χ. η Πύδνα. Η τραγική αυλαία στη Μακεδονική δυναστεία. Η ντροπή της φυγής στη Σαμοθράκη. Το εξουθενωτικό γονάτισμα στην Αμφίπολη, στα πόδια του Αιμίλιου Παύλου. Για να μη πούμε τίποτα για το θρίαμβο της Ρώμης, που τόσο ανάγλυφα μας τον περιγρά­φει ο Πλούταρχος στους «Παράλληλους Βίους» του.
Κι η στήλη, στο Δελφικό Ιερό - διαβάστε τον Πλού­ταρχο (Αιμ. Παύλος 28): «Εν δε Δελφοίς ιδών κίονα μέγαν τετράγωνον εκ λίθων λευ­κών συνηρμοσμένων, εφ' ου Περσέως έμελλε χρυσού, ανδριάς   τίθεσθαι,   ττροσέταξε τον αυτού τεθήναι· τους γαρ ηττημένους τοις νικώσιν εξίστασθαι χώρας προσήκειν».

Τι απατηλό πράμα ζητάς, όταν ζητάς ανθρώπινη δόξα! «Δόξα ανθρώπινη &εν ζητή­σαμε, ούτε από σας ούτε από άλλους», βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος στην Α' θεσσαλονικείς 2:6.
Είναι τόσο εφήμερη! Έξι αιώνες πριν από τον Περσέα, ο Ησαΐας είχε γράψει: «Με το χορτάρι μοιάζει ο άνθρωπος και η δόξα του σαν το λουλουδάκι, που μόλις το χόρτο ξεραίνεται αυτό πέ­φτει κάτω και χάνεται» (40:6),
«Ιδών κίονα»...
​
Στην επόμενη επίσκεψη σου στο Δελφικό Ιερό και ενώ στέκεσαι μπροστά στο δωρι­κό ναό του Λυκείου θεού με τις πλάτες γυρισμένες στο Βωμό των Χίων, ρίξε μια ματιά αριστερά σου. Θα δεις ό,τι απόμεινε από την ανθρώ­πινη δόξα. Ούτε Περσέας, ούτε Αιμίλιος Παύλος, ούτε καν η στήλη. Δυο - τρεις τετράγωνες πέτρες μόνο της βάσης για να δείχνουν τη θέση.
Τέτοια είναι η ανθρώπινη δόξα!...